Leve spoorlijn 28! (Larissa Cononect Exchange 3)

De freelance reporter met haar vouwfietsje in het station van Gent St-Pieters op zoek naar misnoegde, gestrande treinreizigers was eraan voor haar moeite. Ongetwijfeld zal ze lang hebben moeten speuren naar die reiziger. Alvast zaterdagmorgen was er geen vuiltje aan de lucht. De NMBS en haar halfzuster Infrabel sneden moeiteloos voor de eerste keer in dertig jaar tijd, de hoofdslagader van ons treinverkeer door; de drukste en meest frequent gebruikte treinroute ter wereld, tussen Midi en Noord. Uitgerekend op de dag waarop we onze vlucht boekten vanuit Zaventem richting Larissa. Ik had mezelf wel voor het hoofd kunnen schieten en had ik het op voorhand geweten, we hadden een andere vlucht geboekt, het vermaledijde Ryanair dan maar, dat vanuit Charleroi vliegt op Thessaloniki, ook maar twee uren treinen verwijderd van Larissa…

En toch. NMBS en Infrabel kunnen performant zijn als het moet. Voor dit soort huzarenstukjes althans. Nu iedereen verwachtte dat het fout zou lopen, toonden ze hun kunnen. Het was een zorgvuldig ingestudeerd nummer, waarvoor in Gent Sint-Pieters zelfs aparte affiches met uren van vertrek werden gedrukt op hemels, lichtblauw papier, enkel voor dit weekend. Veeleer zijn de routine en het doordeweekse chronische vertragitis het grootste euvel van onze spoorwegmaatschappijen, waar je tijdens een gewone werkweek twee keren op drie je aansluiting mist op een doodgewone IC-lijn, zonder dat er zelfs infrastructuurwerken hoeven te zijn.

We konden met eigen ogen vaststellen hoe we zaterdagmorgen vlotjes in twee en een half uur tijd van Oostende naar Brussel Nationale Luchthaven geleid werden, via de onvermoede, westkant van onze hoofdstad, via de verloren gewaande en gesloten treinstations Simonis en Thurn & Taxis, een groen Brussel, een parklandschap van vergane spoorwegbermen, afgeschafte spoorlijnen, die de natuur stuk voor stuk terug opeist. De beroemde spoorlijn 28 ten tijde van Leopold II, met prachtige, ongerepte vergezichten op de Brusselse skyline en de basiliek van Koekelberg.

We kwamen zoals beloofd klokvast om 9.36u aan in het station van de luchthaven.

Een ander transportwonder bleek onze vlucht zelf met bestemming Volos, een superklein, vooral militair gebruikt vliegveldje op een schiereiland nauwelijks 60km van onze bestemming Larissa. Het was de eerste vlucht van TUI Fly op deze nieuwe bestemming. Naar aloude gewoonte blijkbaar, stonden  de lokale brandweerjongens klaar om ons vliegtuig te dopen met hun spuitwagens. Voor vier van onze negen leerlingen, die nog nooit op een vliegtuig hadden gezeten, een echte luchtdoop dus.

Ons ,,gedoopte” vliegtuigje, na zijn maidentrip op Volos. (Foto Zoe Gallou)