De onheilsberichten uit de Zuid-Italiaanse tomatenbedrijven waar vluchtelingen gedwongen worden om aan 3,50 euro per cassone (= 3 quintali, is 300 kg) en onder 40°C van 5uur ’s morgens tot 18 uur ’s avonds tomaatjes te plukken (1) voor de supermarkten Conad, Dico en aanverwante en er soms het leven bij inschieten, hebben ons koopgedrag hier grondig gewijzigd. We hebben hier niet het tijdsbestek om zelf te gaan tuinieren, maar in Andora zijn nogal wat familiale tuinbedrijven die hun groenten en fruit rechtstreeks verkopen aan de verbruiker. Bovendien is er de lokale coöperatieve. Dit jaar zijn ze echt op de ,,nostrana”-markt gesprongen. Wat smaakt er beter dan een cuore di bue van enkele honderden meter verderop uit de velden van de lokale boer? We kopen sjalotten, tomaten, aubergines, komkommers, onze basilicum, perziken, radicchio, pruimen, trompete, courgettebloemen, rechtstreeks van de coöperatieve. Er kleeft geen bloed aan. En het is nog goedkoop ook.
——————
(1) http://ilmanifesto.info/mohamed-e-morto-per-i-nostri-pomodori/
Voor 1 euro een zak vers geoogste, geurende basilicum waarmee je pesto maakt voor een hele week ver, met ,,trofie”, heerlijk. Wat wil je nog meer?
Blog about gardenphilosophy,
Patrick Ghyselen's Blog 