Een klein aanpalend terrasje van nog geen drie meter op drie trok onze aandacht een paar jaar geleden. Vitalba en klimop overwoekerden het lot en begonnen ook onze, schijnbaar robuuste, maar o zo fragiele, van steen en leem gebouwde muren aan de westkant aan te vreten. Onder dat oerwoud lagen een paar verkommerde druivelaars te zieltogen, maar elk jaar opnieuw brachten ze toch maar weer een paar trossen op, ook al lagen de druiventakken op de grond en kwam er nauwelijks zon aan. We besloten de druivelaars een beetje te helpen en onmeedogenloos werd elke uitloper van de vitalba gerooid met wortel en al. Nu ligt er een maagdelijk perceeltje, waarop ik ooit hoop wat peterselie of rucola te kunnen zaaien, maar er moet meer humus in de schrale grond.
Na twee jaar occasioneel kuiswerk is er bij de druivelaars al wat resultaat. Ook al ben ik er in de cruciale periode april, mei, juni niet, waardoor een zeer drastische zomersnoei noodzakelijk is in juli, eigenlijk te laat, maar toch ben ik niet ontevreden met de stand van zaken. Vier wijnstokken werden gered en dragen vandaag vruchten; een vijfde is in heropbouw. De steun bestaat voorlopig uit wat resten pannenlatten en valse bamboestengels dragen de liggers met vruchtentrossen. Hier en daar vrees ik ietwat te veel blad te hebben weggenomen en de komende weken zal moeten blijken of de zon de vruchten niet helemaal verschroeit, maar ondanks de regenrijke zomer dit jaar, blijft schimmelvorming voorlopig uit.
In de omgeving liggen er nog wel een paar dergelijke perceeltjes. Eigenlijk zou ik dolgraag te weten komen welke variëteiten er hier jaren geleden werden aangeplant. Navraag levert nogal vaak muscat de Hambourg op, zowel voor witte als blauwe druiven. Maar wie weet staan er hier ook wel enkele lokale variëteiten, waarvan niemand nog weet dat ze er groeien. Werk genoeg hier voor ampelografen.
Blog about gardenphilosophy,
Patrick Ghyselen's Blog 