Ciao Moraldo, addio!

bij het overlijden van de Italiaanse acteur Franco Interlenghi (1931-2015)

De jongen die verloren loopt, de slaap niet vindt, als zijn vrienden-nachtbrakers al lang onder de wol liggen en hun roes uitslapen. Van de vijf ,,vitelloni’’, is hij de meest stille en nuchtere, met het mooiste lieve, engelengezicht, zelfs wanneer de nacht bijna overgaat in de vroegste ochtend, en hij blijft rondjes dwalen in overbekende, lege straten, niet heel gelukkig, maar ook niet ongelukkig in de hem vertrouwde leegheid. De laatste sigaret die hij wil aanbieden aan de arbeidersjongen die al vroeg naar zijn werk trekt, rondtastend in zijn jaszakken vindt hij ze niet terug, omdat ze natuurlijk al lang opgerookt werd. (1) Van de vijf is Moraldo de jongste, het meest adolescent en tegelijk de meest belovende, al blijft het in heel de film onduidelijk in wat precies.

Moraldo. Op het einde verlaat hij het provincienest Rimini (zoals de jonge Fellini destijds ook naar Rome trok). Het is meteen goed voor de mooiste afscheidsscène uit heel de filmgeschiedenis. Afscheid van het verlaten station, – in werkelijkheid draaide Fellini de scène in het echte station van Viterbo Porta Fiorentina en niet in de studio’s van Cinecittà – afscheid van de geboortestad, weg uit de provincie; en dan dat vroegvolwassen kruierjongetje, dat wel in het reële leven staat en dat hem uitwuift, alsof hij zijn vriend zal missen, afscheid van de jeugd, de nog onbepaalde toekomst, verre van ingevuld. Bestemming onbekend. Rome, Milaan? Het dansende jongetje en zijn evenwichtskunsten op de treinsporen. Wat een hoopvol en tegelijk stervend beeld! (2)

——————–
(1) https://www.youtube.com/watch?v=Ia8JJJBfzwk
(2) https://www.youtube.com/watch?v=-8BGFIlVQtg
http://www.repubblica.it/spettacoli/cinema/2015/09/10/news/addio_a_franco_interlenghi-122598033/#gallery-slider=122598841