Weggewerkt, deze Montefalco die hier was blijven liggen na ons vroegtijdig afscheid van de veel te warme zomer 2022, een overblijfsel van onze eerste Umbria-reis langs Spello, Assisi, Spoleto, Gubbio, Orvieto, Perugia, al ben ik volledig vergeten hoe hij precies in ons bezit is geraakt. In het wijnstadje Montefalco zelf zijn we jammer genoeg niet geraakt. Dat houden we nog tegoed. Misschien was hij gewoonweg in aanbieding in één of andere Conad met voor het overige, naar Italiaanse normen, verwerpelijk-slechte groenten aan het meer van Bolsena, waar we wat afkoeling vonden, wie zal het zeggen in dat oververhitte jaar? Zo weggesmolten en kort is de memorie geworden over het voorbije, snel te deleten jaar. Maar uitgerekend hier lag hij slapende te wachten in onze frisse traphal – in het boeket ontwaar ik een vleugje Semois-tabak, wat zomer en herfst en weinig winter – en nu is hij opgesoupeerd, veel te snel, samen met een lamsschoudertje uit de oven en wat gestoofd, Brabants (of is het Vlaamsch?) witloof. 2022, geen jaar om terug te blikken, maar hiermee wel netjes opgeruimd.
Blog about gardenphilosophy,
Patrick Ghyselen's Blog 