Hart boven hard: quo vadis?

Meer dan twintigduizend deelnemers onder de stromende regen. Had het weer niet hartsgrondig tegengezeten, dan had ik nog meer volk verwacht voor de Grote Parade van Hart boven hard in Brussel, zondag 29 april 2015. De tien hartenwensen boden voor elk wat wils en de brede burgerbeweging schuwt de partijpolitiek als de pest, wil zich voor geen enkel karretje laten spannen. Ze wil basis zijn, middenveld en tegelijkertijd rijzen de vragen: waarheen met Hart boven hard? Moet er niet meer structuur komen? Een woordvoerder? Een bekend gezicht? De mainstream media mijden Hart boven hard. Misschien weten ze niet goed wat ze ermee moeten aanvangen, een burgerbeweging: wie hoort dan daar bij en wie niet? Hoe kan het dat iedereen die wil, mag deelnemen. Je gaat naar een bijeenkomst en als je dat echt wil kun je lokaal meewerken; zonder veel poeha; een open structuur, of liever geen structuur; het gevaar van de praatbarak, de zoveelste, dat dreigt. Maar neen, Hart boven hard weet zelf niet waar ze zullen eindigen. Ze geven zichzelf vijf jaar de tijd, deze legislatuur, zeg maar, om te verruimen en te verbreden, nog kleurrijker te worden, want de trein van de diversiteit die hebben we de jongste decennia gemist.

Anders dan de grimmige, nijdige sociale betogingen van de voorbije maanden, was dit niet echt een negatieve betoging. Ze was tegen het huidige, rechtse regeringsbeleid: ,,Bart De Wever: stop met uwe zever!” was zowat het meest negatieve wat ik hoorde en geef toe, als je die mens de afgelopen weken overal in de media bezig hoorde, behalve in het parlement, waarvoor hij nota bene betaald wordt, dan is dat niet eens overdreven negatief. Mensen van overal trotseerden de neergutsende regen, veelal met de glimlach, omdat… het moest, omdat er zeer veel fout gaat in dit land en de verkeerde maatregelen genomen worden. Het was de regen van de hoop: er is wel een alternatief; een betere wereld is mogelijk.

,,As we come marching, marching, we battle too for men,
For they are women’s children, and we mother them again.
Our lives shall not be sweated from birth until life closes;
Hearts starve as well as bodies; give us bread, but give us roses!” (1)

————————
(1) http://en.wikipedia.org/wiki/Bread_and_Roses