Kortrijk Vluchtstad (deel 3)
In een basisschool op Overleie zijn kinderen nog solidair. Ze verkopen paaseieren… om de huur van de container te bekostigen waarin straks de bijeengespaarde huisraad van hun klasgenootjes Gagik (13 jaar), Vahagn (7) en Katrin (4) naar Armenië wordt verscheept. Samen met moeder Lilit bleef het gezin Pashabezyan twee weken geleden verweesd achter, toen de papa Robert, kostwinner van het gezin, zonder enige verwittiging door de Kortrijkse politie werd opgepakt en naar een gesloten asielcentrum gevoerd. Dit na meer dan zes jaar op Overleie te hebben gewoond. Hierdoor liepen de kinderen niet alleen een jeugdtrauma op voor de rest van hun leven. Ze verkeerden dagenlang in totale onzekerheid over waar de papa zat…
De kleine Katrin (4) is hier geboren en heeft Armenië nooit gezien; Vahagn kwam hier toe toen hij nog geen twee was en spreekt geen Armeens; Gagik behaalt 98% op school.
Door toedoen van grootouders van één van de klasgenootjes, Kartrien Verschaeve en Filip Desmet, kwam er gisteren een kleine solidariteitsbetuiging tot stand met het gezin. Hart boven hard Kortrijk kreeg hiervoor de steun van zowel PVDA als Groen, alsook van de socialistische vakbond ABVV. Een 25 tal mensen verzamelden aan het stadhuis, om burgemeester en schepenen te vragen om dringend tussen te komen in dit dossier bij de federale regering.
Kinderen worden duizenden kilometers weggestuurd naar een land dat ze niet eens kennen. Voor twee van hen is het zelfs geen ,,thuisland’’. Dit gebeurt zonder enig, voorafgaandelijk overleg met het gezin, puur willekeurig, omdat vandaag Armenië als ,,veilig land’’ op de lijst staat van af te werken landen. De kinderen kunnen zelfs hun schooljaar niet afwerken. Lilit moet tegen 10 april met haar kinderen het land verlaten hebben. Bovendien gebeuren de deportaties vandaag op een heel slinkse manier: eerst wordt de kostwinner opgepakt en het gezin zonder inkomen geplaatst, zodat het al snel in een uitzichtloze situatie verzeild geraakt, waardoor het dan zogezegd zijn toestemming geeft voor repatriëring en ,,vrijwillig’’ terugkeert naar het land van herkomst.
Het bezoekje van de actievoerders aan het stadhuis was vooral beschamend voor een stadsbestuur dat zichzelf bestempelt als een bestuur van ,,Gastvrije Gemeente’’ en via sociale netwerken wil meedingen naar het behalen van deze titel. Burgemeester en federaal kamerlid Quickie gaf gisterenmiddag gewoon niet thuis. Na wat aandringen kwam er dan toch een medewerker naar beneden om een beperkte delegatie van leerkrachten van de school te ontvangen. Ze gingen ook langs bij schepen van bevolking Byttebier – anders altijd druk in de weer om ,,nieuwe Kortrijkzanen’’ te verwelkomen – maar die naar eigen zeggen ,,geen valse hoop’’ wou schenken. Er is wel de belofte gedaan dat er binnen de federale regering bij het bevoegde staatssecretariaat nog eens zou aangeklopt worden, maar dat dit ,,waarschijnlijk niet veel zou opleveren,’’ werd er meteen ook aan toegevoegd. Een eveneens afwezige schepen De Coene zou te kennen hebben gegeven, toch nog het gezin eens te willen ontmoeten alvorens ze weg moesten. En dat was het dan.
In vergelijking met de voorgaande politiecommissaris Stefaan Eeckhout en het vorig bestuur met burgemeester De Clerck waarbij repatriëringen in K-town nogal eens wat vertraging opliepen of aanvankelijk zelfs al eens door de vingers werden gezien, vanwege niet prioritair, is het beleid met de nieuwe supercop Rino Defoor en sinds het aantreden van Van Quickenborne helemaal het andere uiterste geworden. Met niets ontziende hardvochtigheid worden vaak perfect geïntegreerde gezinnen met schoollopende kinderen die hier al jaren vertoeven, ’s ochtends van hun bed geplukt en naar gesloten centra gevoerd. Dezelfde hardvochtigheid bleek ook recent uit het harde politieoptreden en het weigeren van excuses (?) t.a.v. vier Kortrijkse jongeren die als gangsters werden gekneveld en afgevoerd, alhoewel ze niets mispeuterd hadden.
De Collegebrug was toevallig ’s avonds het toneel van een kaarsjesactie, opgezet door het stadsbestuur om Kortrijk zijn medeleven te laten betuigen met de slachtoffers van de aanslagen in Brussel. Een ietwat ongelukkig gekozen locatie, toch wel. Die zelfde Collegebrug die het centrum verbindt met de wijk Overleie, waar de Pashabezyans wonen, is voor dit arme gezin de brug te ver… Voor de getalenteerde Gagik en zijn rapportje met 98% bvb., de brug naar het college… de Collegebrug. Kan er iemand dit ooit uitleggen aan Gagik? Hallo, mevrouw Crevits? Hallo, Theo, minister van elitescholen?
Blog about gardenphilosophy,
Patrick Ghyselen's Blog 