“Er is een hele voorgeschiedenis aan dat Iraakse gezin”, vertelde De Wever aan VTM Nieuws. “Die zijn in Duitsland asiel komen vragen. Wederrechtelijk zijn die dan naar Engeland gegaan. Die zijn daar uitgewezen, terug naar Duitsland gebracht. Hun asiel is daar blijkbaar afgewezen eind vorig jaar en sindsdien zijn die al drie keer gepakt in ons land, terwijl ze wederrechtelijk terug naar Engeland wilden gaan. Een van die keren zelfs met hun kinderen in een koelwagen. ‘’ (1)
Interessant voor de VTM-kijkers en de DM-lezers, maar vraag die zich hier onmiddellijk stelt, is: hoe komt uitgerekend een burgemeester van Antwerpen die totaal geen betrokken partij is in heel dit gerechtelijk onderzoek, dit allemaal te weten? Drie keer opgepakt in ons land, en zelfs in een koelwagen, net niet onderkoeld, wellicht, want, wie weet, lag het koelsysteem nog aan… Neen, de zaak is te ernstig, om hier cynisch-parodiërend-badinerend over heen te gaan.
Een burgemeester van de eerste de beste stad in dit land beschikt over informatie, waarover hij eigenlijk niet kan of mag beschikken, tenzij het geheim van onderzoek omtrent de ouders van Mawda door het parket werd geschonden, of de dienst Vreemdelingenzaken gelekt heeft over de voorafgaande asielgeschiedenis van het gezin Shawri aan iemand die eigenlijk niet gemachtigd is om dit te weten. Neen, we zouden het bijna vergeten, want hij is er nooit, maar Bart De Wever is ook parlementariër. In die hoedanigheid is hij natuurlijk ook opdrachtgever van het Comité P. dat de ware toedracht van de kogel die Mawda ombracht, moet achterhalen. De federale Kamer is rechtstreeks opdrachtgever van dat Comité P. Maar is dat nog niet meer een reden om wat meer terughoudendheid aan de dag te leggen, zeker als dat Comité P. nog bezig is aan zijn onderzoek? Art. 16 van de wet van 18 juli ’91 dat de werking van dat Comité P. zegt bvb.: ,,Zo het door de persoon die aangifte doet, wordt gewenst, dient zijn anonimiteit te worden gewaarborgd. Zijn identiteit mag in dit geval alleen bekend gemaakt worden binnen de Dienst en aan het Vast Comité P.” (2) Ook art. 45, 46, 47 tonen dat dit Comité P. niet helemaal zonder justitie werkt en strafbare zaken moet melden aan de onderzoeksrechter of procureur des konings.
Voor zover wij weten is de heer De Wever ook niet geregistreerd als advocaat bij één of andere balie in een juridisch arrondissement van dit land, waardoor hij als raadsman inzage zou kunnen krijgen in een dergelijk gerechtelijk dossier, omdat één van zijn cliënten zich burgerlijke partij zou hebben gesteld. Maar toch voelt hij zich geroepen om een beetje advocaat te spelen à décharge voor het onmenselijk wanbeleid van zijn federale partijgenoten Jambon en Francken, die nota bene zelfs nog niet eens aangeklaagd worden.
Er is ooit een tijd geweest waarin ministers hun verantwoordelijkheid opnamen voor een fout asielbeleid en ontslag namen. Remember Semira Adamu. Maar dat is intussen al twintig jaar geleden. Vandaag word je als staatssecretaris voor asiel en migratie binnen de kortste keren de populairste politicus van het land en als je dan toch eens onder vuur zou kunnen komen te liggen, ontpopt jouw partijvoorzitter zich lang voordien reeds als alwetend advocaat.
Ik zeg en beklemtoon ,,advocaat”, omdat hij zoals uit het artikel blijkt, inzage kreeg in een gerechtelijk dossier, van één of andere politiedienst, of via Dienst Vreemdelingenzaken, want hij beschikt over privé-informatie over de ouders van Mawda, die tot dan toe, onbekend was, namelijk over de voorgeschiedenis en het voorafgaande asielverhaal van deze ouders… Hoe dit mogelijk is in een rechtsstaat met principes zoals de scheiding der machten, het geheim van onderzoek, het recht op privacy, moet men mij eens uitleggen? Zoals een advocaat alles gaat inroepen wat de tegenpartij in diskrediet kan brengen, zo zal de heer De Wever alle elementen uit het asielverhaal van de ouders van Mawda aanhalen, die hen in een slecht daglicht stellen, waardoor het falen van ons asiel- en veiligheidsbeleid volledig op de achtergrond verzeild geraakt en zijn NV-A ministers zeker niet samen met onze kaduke rechtsstaat onder vuur komen te liggen.
Ook deze kelk mogen de ouders van Mawda dus nog eens tot op de bodem ledigen. Als een volleerde Jef Vermassen gaat De Wever het proces voeren over de schietpartij, nog voor het vooronderzoek is afgesloten, via de bevriende media van News City.
Werkelijk, het loopt de spuitgaten uit, in onze bananenrepubliek. De dood van Mawda is hiermee een nog afschuwelijker verhaal geworden, naast het menselijke drama van een gezin dat als pingpongballetje heen en weer gegooid wordt van Duitsland naar de UK en terug, om tenslotte in ons land te stranden, gaat het even veel over de belabberde rechtszekerheid in dit land, over universele mensenrechten die met de voeten getreden worden in mijn land, over een dehumaniserend asielbeleid, maar ook – en dat maakt de repliek van De Wever in de media maar al te duidelijk – over een scheiding der machten die in onze schijndemocratie alleen nog maar een met woorden beleden principe geworden is, totaal virtueel als het moet; om van de op scoops beluste, zich voor machtspolitici prostituerende vierde macht nog maar te zwijgen, die al lang niet meer de andere machten in dit land controleert, maar meesmuilend meeheult met de cenakels van de macht, zolang het maar clickbait oplevert. Maar dat wisten we al.
————
(1) https://www.demorgen.be/binnenland/de-wever-ouders-van-mawda-zijn-niet-enkel-slachtoffer-bd9a4ef37/
(2) http://www.comitep.be/NL/Wet-Loi.pdf
Blog about gardenphilosophy,
Patrick Ghyselen's Blog 