Vaststellen dat de olijven nog minstens twee weken nodig hebben om te rijpen en dat de oliemolens voorlopig dicht blijven, ja, hoogstens opengaan na het verlengde Allerheiligenweekend. Met Luigi worden de nodige afspraken gemaakt: se cadono prima Natale…, begin ik schoorvoetend in mijn krakkemikkig Italiaans, maar Luigi is er redelijk gerust in: je gaat amper 10, 15% van je olijven kwijt zijn, garandeert hij. We geloven hem, grotendeels uit overmacht. Groen oogsten heeft geen zin: zure olie of onverteerbare olijven. De natuur dicteert hier voorlopig nog altijd de wet. Terugkeren met kerst en dan oogsten is de enige optie die overblijft. Ik heb zijn telefoonnummer genoteerd, tussenin toch maar eens informeren: zeven weken zijn een lange tijd in de natuur. ’t Zijn warme dagen en de olijfvlieg kan nog altijd toeslaan, weet Luigi.
Het wordt een wandelvakantie: op één ,,il sentiero delle vigne” in Ranzo bijvoorbeeld, een wandelingetje met stip (later meer hierover), ook al liepen we een paar keer verloren. Of vanaf de kapel San Bernardo halverwege Villalunga en San Damiano in een avontuurlijke afdaling naar Garlenda en terug via het mooi gerestaureerde en bijgevolg aan Duitsers overgeleverde Paravenna. Of onze eeuwige strandklassieker: van Laigueglia naar Alassio en terug, de Baia del Sole op zijn best, als alle lelijke, drukke bagni’s met hun kitscherig meubilair zijn afgebroken. Enkel het bloedrode wrakhout van enkele in zee gewaaide zeedennen valt er nog te bewonderen, Lampedusa zeemijlen weg.
Tussendoor krijgen we de ,,muratore” op bezoek en ramen en deuren moeten besteld worden voor de ,,ruïne”; het ronde trapgat waarrond het allemaal begon, is voorlopig nog altijd rond, maar niet meer voor lang. Er dient doorgewerkt te worden, zelfs tot voorbij Viozène, het hoge bergland achter Col di Nava, waar de wolven vanuit de aanpalende Mercantour wel eens de neus aan het venster durven steken, wordt er werk aanvaard en aangevat. Geen probleem om daar een nieuw dak te gaan leggen op een oude bergerie; de Italianen voelen de crisis als geen ander en elk werk is welkom; zo blijkt ook uit het orderboekje bij de trappenmaker: er zijn niet langer wachttijden van twee, drie maanden; Alles kan plots binnen de twee weken geleverd worden, als het moet.
We komen graag terug na Natale… liefst om nog wat te oogsten, als de olijfvlieg het toelaat tenminste.
Blog about gardenphilosophy,
Patrick Ghyselen's Blog 